Van het eerste klokhuis uit het paradijs tot zwerfvuil en oprukkende vuilnisbelten: afval nader bekeken.

Naarmate de bevolking en daarmee de stad groeit, komt er steeds minder afstand tussen de mens en zijn afval. Is het niet eens tijd om onze houding tegenover afval bij te stellen of in ieder geval onder ogen te zien? Wij moeten ons er immers mee verhouden. Nu is het ons vreemd en keren wij ons ervan af. Een opwaardering van het imago van afval is wellicht op zijn plaats. Er zijn immers veel positieve ontwikkelingen in gang gezet. Hergebruik en recycling worden ook in onze westerse samenleving steeds populairder en niet alleen om economische redenen. Technische innovaties maken een betere omgang met afval mogelijk en daarnaast is er ook onze eigen fascinatie voor het imperfecte. In het straatbeeld duiken vrolijke tasjes van afvalmateriaal op.

De vuilnisbelt bereikt, net als die andere stedelijke functies die in den beginne in de periferie van de stad gesitueerd waren zoals de stadspoort en de begraafplaats, inmiddels het centrum. Wij wonen allang naast ons afval. Maar is dat erg? Voormalige stortplaatsen zorgen zelfs voor spannende landschappen: Dutch Mountains met golfbanen en skihellingen. Wij recreëren op oud vuil. Zelfs in gebruik zijnde stortplaatsen blijken een vruchtbare fundering voor architectuur te kunnen zijn, waar we kunnen werken en wonen.

Zo vormt de stortplaats geen negatief ruimtebeslag maar leidt ze in sommige gevallen zelfs tot meervoudig grondgebruik: Nederland heeft de ruimte!

Zwerfvuil is echter nog steeds een doorn in het oog. Ergernis nummer één wat de waardering van onze leefomgeving betreft. Afval moet wel zijn plaats hebben. Maar dan heeft het ook potentie.

De tentoonstelling ensceneert ontmoetingen met afval. Zo geven beeldend kunstenaars een verfrissende blik op afval, gepresenteerd in vuil-nissen. Van het allereerste afval, het klokhuis van de appel van de boom der kennis in het paradijs tot het verschrikkelijke afval afkomstig van Ground Zero. Lees de contravormen van onze samenleving. Nieuwe ontwikkelingen tekenen zich erin af.

“En heeft iemand zich ooit bekommerd om wat er met het eerste klokhuis is gebeurd? Dat zal toch immers het eerste afval geweest zijn, het eerste appeltje dat ooit aan corruptie onderhevig werd en de grond heeft doen sidderen. We zijn het geheel vergeten. Maar het zal gevallen zijn, nog voor dat God de daad ontdekt heeft, en daarom ligt de Hel misschien wel onder de grond.