Kees van Leeuwen ervaart ruimte vaak anders dan de meeste mensen. Hij visualiseert ruimte driedimensionaal en ervaart de ruimte achter die ruimte. Als kind had Kees deze fascinatie al en hij wilde eigenlijk architect worden. Vanwege zijn ernstige dyslexie zat dit er niet in. Op de Gerrit Rietveld Academie en de Koninklijke Academie kreeg hij de vrijheid om taal en middelen te ontdekken die bij hem pasten om zijn gedachten in vormen zichtbaar te maken. 
Zijn verblijf in Japan en kennismaking met de Japanse cultuur heeft verder inhoud gegeven aan deze zoektocht naar wat ‘ruimte’ kan betekenen. Zoals het Japanse concept van ruimte en ‘MA’: de leegte tussen ruimtes door het plaatsen van objecten, meerdere functies die een ruimte kan hebben en de afmeting van de Japanse Tatami matten.

Deze ervaring en zijn overgevoeligheid voor prikkels vormen zijn fascinatie voor ruimtes, die zijn afgesloten van de buitenwereld, zoals museumzalen en (atoom)bunkers. Naast foto’s op groot formaat van de vervreemdende wereld in atoombunkers, zijn op de exposities ook papieren modellen te zien, gemaakt  volgens een Japanse techniek om ruimte te verbeelden. De 2-dimensionale tekening wordt zo een 3-dimensionale maquette. Met zijn werk maakt Kees van Leeuwen zijn manier van kijken voor de buitenwereld zichtbaar.